یا باقر العلوم بشر محتاج علم الهی تو...

یا باقر العلوم بشر محتاج علم الهی تو...

بشر در جست وجوی دانش، به هر کجا که سرک بکشد و هر دری را هم که بکوبد، باز باید کلون باب تو را بگیرد و در محضر تو زانو بزند! اگرچه اهل قرن های بعیدی، ولی تا همین امروزِ امروزین، همواره در راهِ آمدنی به سوی هر تمنایی که حقیقت را تنها از شباهت های خداوند بجوید... اصلا زمان حال و گذشته ندارد... تو که زوال نداری؛ هر لحظه می توان صداقت و عجز خویش را در کف اخلاص نهاد و به جست وجوی حکمت بی کران تو رفت؛ آن هم وقتی تو خودت به استقبال می آیی... وقتی هر رهرویی در مسیر یافتن نور، به نام تو گام بر می دارد، هنوز قدمی پیش نرفته، تو می آیی و از دربه دری و راه گم کردن در میان فرسنگ ها، بی نیازش می کنی... وقتی هنوز هم بشر با همه ادعای پیشرفتی که دارد، محتاج علم الهی توست...

 فصاحت و بلاغت تو اکنون جلوی خرافات را می گیرد و در برابر انحراف ها می ایستد که تو شمشیر سخن را آخته ای تا شاخه های بی ثمر را ببری و ریشه های خشک را بزنی. زبانت را از کلام حق سرشته اند تا پیام حق را به گوش ما برسانی و تو آموخته ای ما را که «شیعیان علی(علیه السلام)، کسانی اند که به خاطر ولایت ما، به هم می بخشد و به خاطر دوستی ما، به هم عشق می ورزند و برای زنده کردن امر ما، به دیدار هم می روند. اگر خشم گیرند، ظلم نخواهند کرد؛ اگر خشنود گردند، اسراف نخواهند ورزید؛ برای کسی که در مجاورت با آنان است، خیر و برکت اند و برای کسی که در ارتباط با آن هاست، صلح و صفا»[1].

 شأن نزول تو ای آیة علم و دانش! خلع سلاح شبهه برانگیزانی است که در غبار غفلت، قصد ربودن قافلة دین از مسیر مستقیم را اراده کرده اند. تفسیر روشن تو، اندیشه های شب زده غالیان را رسوا می کند و منطق تو، پرده از رخسار حق می بردارد...

 به راستی چگونه دانش از هر کجای عالم، طفل دبستان تو شده که تمام سؤال ها راه خود را می یابند و ناگریز به سراغ تو می آیند و در محضر تو زانوی ادب بر زمین می نهند؟ چگونه معماهای بیش و کم هستی را یک به یک به سرانگشت علم الهی ات گشوده ای که هیچ ابهامی نزد تو مجال خودنمایی ندارد؟ مگر نه اینکه تو از دست های حکمتِ خداوند، جام خرد نوشیده ای و عصارة علم پروردگاری!

 ظلمت نادانی، مسیر صخره ناک و پرپیچ و خمی است که تو، با تیغ برّان علم، تک تک سنگ هایش را شکافتی و راه رسیدن به صبح دانایی را برای بشریت تا همیشه گشودی... / حوزه نت

........................................................

  پی نوشت    [1] تحف العقول، ص 310.