اسلام و اهتمام به اوقات فراغت
اسلام و اهتمام به اوقات فراغت
در دین اسلام به مساله «وقت » توجه زیادی شده، تا جایی که خداوند در قرآن به مفردات و اجزاء وقت و زمان از جمله به «شب »، «روز»، «فجر»، «صبح »، «نیم روز» و «عصر» قسم یاد کرده است. قسم یاد کردن خداوند به یکی از این اجزاء و مفردات زمان، نشانه عظمت و اهمیت آن است; یعنی خداوند بدین وسیله می خواهد فوائد و آثار و اهمیت زمان را به انسان متذکر شود. ائمه اطهارعلیهم السلام نیز برای چگونگی گذراندن اوقات شبانه روز، دستورالعمل های خاصی ارائه فرموده اند; از جمله امام رضاعلیه السلام در این باره می فرماید: «سعی کنید اوقات خود را به 4 بخش تقسیم کنید;
ساعتی را برای مناجات و ارتباط با معبود قرار دهید،
ساعتی را برای امرار معاش و کسب روزی اختصاص دهید
و ساعتی را برای ارتباط و معاشرت با برادران و افراد مورد اعتماد و وثوق خود صرف کنید. [یعنی کسانی که کژی ها و عیوبتان را به شما تذکر می دهند و در باطن به شما علاقه مند هستند] و ساعتی را نیز برای لذت بردن از امور حلال و غیر حرام خالی نگه دارید [گذران اوقات فراغت]. در پرتو وجود بخش چهارم از اوقات است که می توانید به 3 بخش دیگر ساعات زندگی نایل آیید و بهره لازم را ببرید.»
گفتار و سخن امام هشتم علیه السلام حکایت از این دارد که رهبران دین و ائمه معصومین علیهم السلام به مساله اوقات فراغت انسان اهمیت زیادی داده اند; تا جایی که امکان بهره برداری کامل و مناسب از 3 بخش دیگر زندگی و توجه به امر معاد و معاش را نیز مشروط به اختصاص دادن ساعتی از زمان به بهره مندی لذایذ مشروع و مواهب مادی خدادادی دانسته اند. بنابراین پرداختن به استراحت و آسایش و لذت بردن از مواهب طبیعی در اوقات فراغت، از جمله نیازهای طبیعی و فطری انسان است.حوزه نت
