خوابیدن در برخی از ساعات شبانه روز مفید و در برخی ساعات آثار زیان باری دارد که در ادامه مشروح این موضوع آمده است.
خوابیدن یکی از ریتم های مهم بدن محسوب می شود و هر فردی بنا بر سن و
سال به 6 تا 8 ساعته خواب و استراحت در طول روز نیاز دارد هرچند گاهی
عوامل بیرونی و مشغله روزانه نظم خواب و مدت زمان نیاز بدن به استراحت را
به هم می ریزد.
به تازگی محققان دریافتند که بین
ساعات 11 شب تا 4 صبح در مغز هورمون هایی ترشح می شود که برای سلول های
مغزی بسیار مفید است بنابراین این بازه زمانی برای خوابیدن توصیه می شود.
خواب
قیلونه در هنگام ظهر و بعد از نماز ظهر هم بسیار سفارش شده است اما نمی
تواند جای خواب شب را بگیرد زیرا استراحت فرد از کیفیت لازم برخوردار
نیست.
خوابیدن در زمان طلوع صبح تا طلوع خورشید
مکروه است و سبب کاهش برکت و حافظه می شود و بر عکس خوابیدن در هنگام شب و
پیش از نیمه شب برای بدن مفید است و برای استراحت و آرامش بدن کیفیت مناسب
را تامین می کند.
بدترین زمان خوابیدن پس از نماز عصر تا غروب خورشید و از زمان طلوع آفتاب تا اذان ظهر است که سبب ازبین رفتن انرژی افراد می شود.
